Ik voelde direct dat mijn gevoel wegtrok. Ik was volledig bij bewustzijn en ‘zweefde naar beneden’; ik wist meteen dat het heel ernstig was. Ik raakte in ademnood. Met de traumahelikopter ben ik toen naar Gent gebracht. Het zag er niet goed uit. Het leek erop alsof ik een complete dwarslaesie had, maar achteraf bleek dat er nog wat ‘banen’ doorlopen zodat ik nog wat gevoel in mijn armen heb.
De eerste week na het ongeluk denk je dan ‘ik heb het overleefd’, maar dan komt de impact. Ik leefde voor de sport, ik had mijn beweging nodig! En dan besef je dat je compleet afhankelijk bent. Ik kan mijn eigen drinken niet pakken of op mijn hoofd krabben als ik jeuk heb. Dat is heel heftig. Maar ook wel mijn grote drijfveer. Ik wil minder afhankelijk worden en mijn beroep als grafisch ontwerper weer oppakken, want een serie kijken, krantje of boek lezen, is geen dagbesteding voor mij.”
Ik heb dan wel een dwarslaesie, maar dat is verder geen nieuws.
Als je het leuk vind kunnen we wel contact hebben over andere zaken.
Muziek bijvoorbeeld. Of korte verhalen schrijven. Ik kan je ook helpen met een website maken. Als ik je kan helpen hoor ik het wel.
Floris.